Thrashowy gigant z początku lat dziewięćdziesiątych, ktĂłry kiedyś wspominało się jednym tchem z takimi zespołami jak Cynic czy Atheist. Wciąż aktywny, zaskakujący, perfekcyjny. Z okazji wydania nowej płyty „Transhuman" udało się nam namĂłwić na rozmowę Kurta Bachmana, ktĂłremu oddaję głos.


MH: Jak czujecie się po zakończeniu nagrywania nowej płyty?

K: Zdecydowanie odprężeni i gotowi na zagranie kilku wyjątkowych koncertów. Uwielbiam to uczucie, kiedy wiesz, że zrobiłeś już wszystko, co było do zrobienia. Materiał został oddany do wytwórni i teraz miejmy nadzieję zacznie żyć własnym życiem.

MH: Nagrywaliście go w domu, prawda?

K: Swoją część nagrałem u siebie w domu. Część materiału nagraliśmy w domu Jeffa Kinga. Wokale i całą resztę przeszkadzajek nagraliśmy u Joey'a. Później oczywiście wszystkim zajął się profesjonalista. Takie warunki do nagrań to marzenie wielu zespołów. Nagrywasz, kiedy chcesz. Nikt cię nie pogadania. Jeśli coś pójdzie nie tak możesz dać sobie czas na to, żeby to powtarzać w nieskończoność. Dodatkowym atutem Believer jest fakt, że muzyka nie jest jedyną rzeczą, jaką się w życiu zajmujemy. To daje swobodę działania. Wypuszczamy tylko taki materiał, jakiego jesteśmy pewni w stu procentach.

MH: Nowa płyta jest albumem koncepcyjnym. Kto miał pomysł na tą futurystyczną wizję świata?

K: Głównym tematem, jaki przewija się przez całą płytę jest wizja połączenia istoty ludzkiej z maszyną. Nie jestem pewny czy to futurystyczna wizja. Zobacz, co dzieje się wokoło. Sztuczne implanty, rozruszniki, sztuczne kończyny. Myślę, że już dawno weszliśmy w ten etap, kiedy to człowiek potrafi wykorzystać technologię do swoich celów. My idziemy dalej z tym pomysłem, rozwijamy go I staramy się odpowiedzieć na pytanie, co by było gdyby...

MH: Muzyka na nowej płycie jest doskonała. Jak przekonasz o tym swoich fanów?

KB: To najbardziej melodyjna płyta w naszym dorobku. Po raz pierwszy użyłbym w stosunku do naszego zespołu słowa; progresywna. Konstrukcje piosenek są solidnie osadzone na przemyślanych tematach. Pomimo ciężkości muzyki, bo to przecież wciąż thrash metal, całość jest bardzo płynna. Dorzućmy do tego ciekawą produkcję i niecodzienne rozwiązania.

MH: Jak powstawała nowa muzyka?

KB: KaĹźdy przynosi swoje pomysły i obrabiamy je na prĂłbach. Zdecydowana większość tego, co słyszysz na „Transhuman" została skomponowana na gitarach. Na początku waĹźny jest punkt zaczepienia. Jeśli pojawia się ciekawy riff to znaczy, Ĺźe będzie z tego dobra piosenka.

MH:Co spowodowało, że kilka lał temu zdecydowaliście się na powrót na muzyczną scenę?

K: Po pierwsze przeprowadziłem się i mieszkam bliżej naszego perkusisty. W tamtym okresie Joey pracował na projektem Fountain Of Tears. Zadzwonił do mnie i zaprosił do odwiedzenia go w studio. Miałem im pomóc w pracy nad produkcją tamtej muzyki. Od kiedy pojawiłem się w studio zaczęliśmy w wolnych chwilach grać dla zabawy. Na początku to nie było nic poważnego. Nikt z nas nawet słowem nie wspomniał, żeby znów zacząć działać pod nazwą Believer. Myślę jednak, że gdzieś głębiej, każdy z nas rozważał taką ewentualność. W międzyczasie napisaliśmy kilka nowych piosenek. Puściliśmy to kilku osobom z branży i oni doradzili nam, żebyśmy tego nie zmarnowali. W ten sposób zdecydowaliśmy się na ponowne granie. Jak już wspomniałem mamy własne studia także tworzenie nowej muzyki nie było okupione jakimś wielkim nakładem finansowym i czasowym. Kiedy materiał był już gotowy dostał go Howard Jones z Killswitch Engage, on z kolei podrzucił go Brianowi Slagelowi z Metal Blade i w ten sposób znaleźliśmy wytwórnię.

MH: Metal Blade nadal Wam pomaga. Wcześniej współpracowaliście z Roadrunnerem.

KB: Współpraca z Roadrunner była wspaniałą przygodą. Nadal pozostajemy w kontakcie z ludźmi z Roadrunnera. Przyjaźnimy się. Na pewno zaraz zapytasz mnie, dlaczego nie zostaliśmy w tamtej wytwórni skoro tak ich zachwalamy. Od pewnego czasu prowadzimy własny interes i wsparcie dużych firm polega głównie na podpisaniu umowy licencyjnej. W tamtym okresie zajęliśmy się dosłownie wszystkim od grania, komponowania poprzez projektowanie szaty graficznej i tego typu rzeczy. Metal Blade bardzo pomogło w promocji naszych płyt. Także przy okazji nowego albumu ruszyli pełną parą. Jeszcze nigdy nie robiłem tylu wywiadów, co teraz.

MH: Zaczynaliście jeszcze w latach osiemdziesiątych. Od tamtego czasu miałeś okazję zaobserwować wiele zmian...

K: Cieszę się ogromnie, że nie zaczynamy teraz. Obecna sytuacja jest niezbyt ciekawa. Jest wiele młodych naprawdę zdolnych zespołów, które mają wiele pomysłów, ale niestety po nagraniu jednej, dwóch płyt muszą zrezygnować z muzyki. Wystarczy jeden dzień, żeby nowo wydana płyta znalazło się w Internecie i była ogólnie dostępna. Oczywiście sam zespół i tak utrzymuje się głównie z grania koncertów. Wydawca wkłada potężne pieniądze w wydanie płyty i najpierw musi odzyskać zainwestowane pieniądze, a dopiero później można rozmawiać o jakichkolwiek pieniądzach dla zespołu. Problem w tym, że coraz rzadziej firmy chcą wydawać nowe płyty, szczególnie zespołów nieznanych. Są świadome tego, że nie sprzedadzą wystarczającej ilość płyt. W tym miejscu koło się zamyka.

MH: Wasze pierwsze wydawnictwo wydała mała wytwórnia R.E.X., która zdaje się zajmowała się dystrybucję płyt religijnych.

K: Więcej z tym było zachodu niż było to warte. To prawdopodobnie nasza nazwa sprawiła, że trafiliśmy akurat do tej wytwórni. Oczywiście wydali nam materiał, zajęli się jak potrafili zareklamowaniem tej płyty. Tyle tylko, że dzięki tej wytwórni zostaliśmy wrzuceni do jednego wora z wykonawcami muzyki religijnej, co chyba nie za bardzo pasowało (śmiech)

MH: Z muzyką związałeś się w bardzo młodym wieku.

K: Tak, jak miałem pięć lat miałem swój pierwszy raz. Moja mama grała na pianinie. Ojciec raczej unikał instrumentów. Wolał słuchać. Ale te wszystkie melodie jakie grało się w domu pamiętam do dzisiaj.

MH: Pierwszy zespół metalowy, jaki w Ciebie uderzył z porażającą siłą to?

K: Pamiętam, że w domu zawsze był Rush. Ten zespół zawsze przewijał się w tle. Od najmłodszych lat. Później były jakieś drugoligowe bandy, których nazw nie pamiętam. Pierwszym typowo metalowym zespołem był Black Sabbath. To było w podstawówce. Pierwsza płyta poraziła wszystkich. Następne były kolejnymi ciosami.

MH: Która z Waszych płyt jest Ci najdroższa?

K: Wszystkie je kocham jednakową miłością. Gdybyś zapytał mnie, do ktĂłrej z tych płyt mam największy sentyment to powiedziałbym, Ĺźe do jedynki. JuĹź przy „The Return" byliśmy niezwykle dumni a kiedy ukazała się pierwsza płyta „Extraction From Mortality" nasza radość sięgnęła zenitu. KaĹźda z tych płyt to część naszego Ĺźycia. KaĹźda jest dla nas szczegĂłlna.

MH: Kiedy wpadacie do Polski? Może, chociaż będziecie koncertowali w Europie. Wiesz, że w Polsce macie trochę zagorzałych wielbicieli?

K: O tak. Dostaję dużo maili z Polski. Od początku założenia zespołu Polacy byli dla nas bardzo życzliwi. Bardzo byśmy chcieli was odwiedzić, ale na razie nie mamy niestety żadnych sprecyzowanych planów dotyczących koncertowania za oceanem. Zobaczymy, jakie będzie zainteresowanie nową płytą. Jeśli okaże się, że ludzie w Europie będą chcieli nas zobaczyć na żywo, wtedy na pewno się tam pojawimy.

Wywiad przeprowadził Marek Krukowski.

Tu skan wywiadu: